Make a wish

Christmas Bazzar

 Άσπρες Πεταλούδες

 Συγκέντρωση Τροφίμων

Τα παιδιά του σχολείου μας στολίζουν το δέντρο των Ευχών με τα αστεράκια απο το Make a Wish

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος οι μαθητές/τριες του σχολείου μας  συγκέντρωσαν τρόφιμα και τα πρόσφεραν στην εκκλησία της ενορίας μας για το κοινωνικό της έργο.

Στο πλαίσιο δράσεων «Σχολική Βία και εκφοβισμός» αφού πραγματοποιήθηκε ενημέρωση για το θέμα της ημέρας ,το σχολείο μας διοργάνωσε την Παρασκευή 6-3-2020 εκδήλωση χωρισμένη σε 3 μέρη:

• Τα παιδιά της Α΄ και Β΄ τάξης απόλαυσαν αφήγηση παραμυθιού « Το φοβιτσιάρικο ψαράκι». Ακολούθησε συζήτηση και έκφραση συναισθημάτων αποτυπωμένη σε χαρτί μέτρου με τις εξής ερωτήσεις:

• Τι θα σκεφτόσουν αν ήσουν στη θέση του ήρωα;

• Τι θα ένιωθες;

• Τι θα έκανες;

• Τα παιδιά της Γ΄ και Δ΄ τάξης παρακολούθησαν την ταινία «Γουόλυ» Ακολούθησε σχετική συζήτηση.

• Τα παιδιά της Ε΄ και Στ΄ ασχολήθηκαν με ένα βιωματικό παιχνίδι συναισθημάτων.

Μ’ αυτό τον τρόπο προσπαθήσαμε να προσεγγίσουμε ολόπλευρα το σημαντικό θέμα της σχολικής βίας.

Την Πέμπτη 18 Απριλίου 2019 επισκέφτηκε το σχολείο μας εκπρόσωπος της ΕΛΕΠΑΠ και υλοποίησε εκπαιδευτικό πρόγραμμα για τη διαφορετικότητα. Οι μαθητές/τριες της ΣΤ΄ τάξης είχαν την ευκαιρία μέσα από βιωματικές δράσεις να αποκτήσουν ενσυναίσθηση για τα άτομα με τυφλότητα.

Στο τέλος η διευθύντρια του σχολείου παρέδωσε ως δωρεά προς την ΕΛΕΠΑΠ το ποσό των 50 ευρώ από το πασχαλινό bazaar της ΣΤ1΄ τάξης. Επίσης η ΣΤ2΄ τάξη προσέφερε 20 λαμπάδες για το bazaar της ΕΛΕΠΑΠ.

«Η ΕΛΕΠΑΠ – Ελληνική Εταιρεία Προστασίας και Αποκατάστασης Αναπήρων Προσώπων είναι Φιλανθρωπικό Σωματείο-Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου, το οποίο ιδρύθηκε στον Βόλο το 1998 για να καλύψει τις θεραπευτικές ανάγκες των παιδιών με κινητικές και αναπτυξιακές δυσκολίες.

Εδώ και 20 χρόνια λειτουργεί στις εγκαταστάσεις της πρώην Παιδόπολης Αγριάς το Κέντρο Αποκατάστασης της ΕΛΕΠΑΠ, το οποίο όλα αυτά τα χρόνια έχει καταφέρει να υποστηρίξει εκατοντάδες παιδιά όχι μόνο από τον Βόλο και τη Μαγνησία, αλλά και από την ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλίας και της Στερεάς Ελλάδας».

 Η 27η Ιανουαρίου έχει ανακηρυχθεί από τα Ηνωμένα Έθνη ως Διεθνής Ημέρα μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος από το ναζιστικό καθεστώς. Η συγκεκριμένη ημερομηνία επιλέχθηκε επειδή στις 27-1-1945 τα σοβιετικά στρατεύματα απελευθέρωσαν το μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Άουσβιτς- Μπίρκεναου στην Πολωνία. 

Εκατομμύρια αθώοι Εβραίοι αλλά  και μέλη  άλλων μειονοτήτων, θανατώθηκαν με τον πιο βάρβαρο τρόπο. 

Οι ναζί Γερμανοί σκότωσαν τους Εβραίους όχι γιατί έκαναν κάτι εναντίον τους, αλλά απλώς και μόνο γιατί ήταν Εβραίοι. Γιατί ήταν διαφορετικοί.

Το 1933, ο εβραϊκός πληθυσμός της Ευρώπης αριθμούσε πάνω από εννέα εκατομμύρια. Μέχρι το 1945, οι Γερμανοί και οι συνεργάτες τους είχαν πλέον δολοφονήσει τα δύο τρίτα των Εβραίων της Ευρώπης. Ανάμεσα στα θύματα του ναζιστικού ρατσισμού ήταν και 200.000 Ρομά (Τσιγγάνοι). Επίσης 200.000 άτομα κυρίως γερμανικής καταγωγής με νοητικές και φυσικές αναπηρίες, που ζούσαν σε άσυλα, θανατώθηκαν με το «Πρόγραμμα Ευθανασία». Θανατώθηκαν και ομάδες που κρίθηκαν «φυλετικά κατώτερες» ή «ανεπιθύμητες» και ήταν: Σοβιετικοί στρατιώτες και πολίτες αιχμάλωτοι σε κατεχόμενες περιοχές, Πολωνοί, Κομμουνιστές και άλλοι πολιτικοί αντιφρονούντες.

 «Ως σχολική κοινότητα  υλοποιώντας σχετική εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων διδάξαμε το «Ολοκαύτωμα» στους μαθητές/τριες της Ε΄και Στ΄ τάξης του Σχολείου μας κατά τις σχολικές χρονιές 2017-18 & 2018-19.

Η μνήμη του Ολοκαυτώματος δεν αποτελεί μόνο μια εβραϊκή μνήμη, αλλά έχει οικουμενικό χαρακτήρα. Η μνήμη αυτή αποκτά κυρίαρχο ρόλο στο μέλλον και αφορά όλον τον δημοκρατικό κόσμο, καθώς ανάγεται σε συμβολική μνήμη ενάντια σε κάθε προκατάληψη, κάθε ξενοφοβία και κάθε ρατσισμό.

Η διδασκαλία του Ολοκαυτώματος είναι μια ευκαιρία να βοηθήσουμε τα παιδιά να στοχαστούν πάνω στην ανθρώπινη φύση και τις ανθρώπινες αξίες.

Ιδιαίτερη τιμή για το Σχολείο μας και ένας δημόσιος έπαινος για τους μαθητές μας, που έγραψαν τις σκέψεις τους και ζωγράφισαν για το Ολοκαύτωμα, ήταν η πρωτοβουλία της Ισραηλιτικής Κοινότητας Βόλου, οι ζωγραφιές των παιδιών να κοσμούν τη φετινή πρόσκληση της εκδήλωσης μνήμης των Ελλήνων Εβραίων Μαρτύρων και Ηρώων του Ολοκαυτώματος. Επίσης μαθητές/τριες μας θα ανάψουν το 7^ο κερί της λυχνίας, κατά την εκδήλωση, στη μνήμη των θυμάτων. Ευχαριστούμε την Ισραηλιτική Κοινότητα γι’ αυτήν την τιμή. Συγχαίρω τα παιδιά για τις εργασίες τους καθώς και τους γονείς τους.»

Ξανθοπούλου Αγάπη, Διευθύντρια του 6^ου Δημοτικού Σχολείου Ν. Ιωνίας Βόλου.

"Η διδασκαλία του Ολοκαυτώματος αποτελεί τμήμα της ευρύτερης παιδείας μας, γιατί επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τον κόσμο, τις αξίες που μεταδίδουμε στις επόμενες γενιές αλλά και από τις οποίες εμπνέονται οι δικές μας πράξεις.

Πώς όμως, μπορούμε να μιλήσουμε στα παιδιά μας για όσα συνέβησαν; Πώς θα τους εξηγήσουμε ένα τόσο ευαίσθητο θέμα, που σίγουρα θα τα στενοχωρήσει και θα τα μπερδέψει;

Κατά την περσινή σχολική χρονιά μέσα από ένα πρόγραμμα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, όπου την επιστημονική ευθύνη έχει ο επίκουρος καθηγητής Κώστας Μάγος και με τη Δασκάλα-Μουσειοπαιδαγωγό Ράπτου Θεοδοσία, που έχει την ευθύνη υλοποίησής του, προσεγγίσαμε παιδαγωγικά το θέμα. Επανήλθαμε στη διδασκαλία του Ολοκαυτώματος, υλοποιώντας σχετική εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας στις 30/1/2018.

Με παρουσίαση εικόνων σε power poind, με ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο της Βάσως Σταματίου «ΒΑΡΟΥΜ? γιατί;» και φύλλα εργασίας διδάξαμε το Ολοκαύτωμα. Καρπός ήταν η εργασία μας, που προσφέραμε στον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας κατά την επίσκεψή μας στο προεδρικό μέγαρό.

Φέτος προσπαθήσαμε μέσα από απλά κείμενα ιστορικά και μαρτυριών, φωτογραφικό υλικό και την κινηματογραφική ταινία «το αγόρι με τη ριγέ μπιτζάμα» να προσεγγίσουμε το θέμα. Τα σχόλια των μαθητών σε φωτογραφίες, η δημιουργία χαϊκού ποιημάτων και τα ζωγραφικά τους έργα αποτυπώνουν κατά ένα μέρος τη διδακτική μας προσέγγιση και προσπάθεια. Το όλο πρόγραμμα θα ολοκληρωθεί με επίσκεψη στην Εβραϊκή Συναγωγή."

Τσιμπλούλης Γεράσιμος, δάσκαλος

Το χαϊκού είναι μια ιαπωνική ποιητική φόρμα. Παραδοσιακά αποτελείται από τρεις ομάδες των 5, 7, 5 συλλαβών, οι οποίες τοποθετούνται σε τρεις στίχους για έμφαση ή ένας στίχος 17 συλλαβών. Είναι επιγραμματική ποίηση.

Χαϊκού ποιήματα των μαθητών/τριών της Στ΄ τάξης

«Εβραίοι πάνε στα συρματοπλέγματα, παντού θάνατος» Δέσποινα Μπασιά

«Λύπη και φόβος στα συρματοπλέγματα, κλαίνε τα παιδιά» Άννα Στρούγγη

«Παιδιά του κόσμου πόνο, λύπη, θάνατο δεν τα θέλουνε» Διονύσης Παπούλιας

«Φοβούνται παιδιά, πεθαίνουν οι γονείς τους, αίματα παντού» Δημήτρης Λεβέντης

 Κλαίνε τα παιδιά, τον θάνατο φοβούνται, πείνα φοβερή» Σοφία Ζωγράφου

«Σε στρατόπεδο,συρματόπλεγμα μακρύ, ήρθαν οι νεκροί» Ρούλα Μακρή

«Φωνάξτε παιδιά, ο ρατσισμός πονάει και θυμό φέρνει» Άγγελος Σέρινυι

«Θρηνούν άνθρωποι σε ολόκληρη τη γη, Εβραίοι νεκροί» Έρικ Πρίφτι

«Πάνε τα παιδιά ζωντανά στη φυλακή, νεκρά θα φύγουν» Βασίλης Πλιάκας

«Ρατσισμός παντού, θάνατος επικρατεί στα στρατόπεδα» Λαμπρινή Σούμπαση

«Φοβούνται τα παιδιά, στρατόπεδα κλεισμένα, θάνατος φτάνει» Μαρία Τζιαμτζή-Κοντού

«Ποτέ την χαρά δε φέρνει ο πόλεμος, μόνο θάνατο» Θοδωρής Τζιώρτζης

«Χαρά δε φέρνει ο πόλεμος φίλε μου, μόνο θάνατο» Κασσιανή Παπαργυροπούλου

«Παιδιά κλαίνε, αναζητούν στους δρόμους φαΐ να φάνε» Ορέστης Σαντικάι

«Παιδιά ουρλιάζουν στρατιώτες ρημάζουν, χιλιάδες νεκροί» Χριστίνα Γουσουτίδη

Κείμενα μαθητών παρατηρώντας φωτογραφία που έδειχνε Εβραιόπουλα πίσω από συρματοπλέγματα σε στρατόπεδο συγκέντρωσης.

 «Βλέπω παιδιά, κυρίως αγόρια, να βρίσκονται το ένα δίπλα στο άλλο. Έχουν τεράστια λύπη μέσα τους. Κλαίνε, πεινάνε. Η κούραση τα έχει νικήσει. Μακάρι να μπορούσα να τα βοηθήσω. Δε θα ήθελα με τίποτα να βρισκόμουν στη θέση τους. Δεν καταλαβαίνω γιατί οι Γερμανοί έκαναν τέτοιο κακό στα καημένα τα παιδιά…» Δέσποινα Μπασιά

-Παιδιά τι θέλουμε εδώ; Πού είναι οι γονείς μας;

-Δεν ξέρω, θα ρωτήσω αυτόν τον στρατιώτη. Κύριε, κύριε… Γιατί δεν απαντάει;

-Μάλλον θα είναι κουφός.

-Παιδιά, κάποιος έρχεται, σωθήκαμε.

-Πού μας πάνε;

-Άκουσα ότι θα μας πάνε για μπάνιο.

-Τέλεια! Γιατί μυρίζουμε πολύ άσχημα.

Μετά από λίγο στο μπάνιο.

-Τι μυρίζει έτσι; Δεν αισθάνομαι καλά.

-Ούτε εγώ…  Θοδωρής Τζιώρτζης

Σάρα: Τι θα μας κάνουν;

Ρεβέκκα: Εγώ φοβάμαι, με πήραν από την οικογένειά μου, ό,τι πιο σημαντικό είχα.

Σάρα: Ηρέμησε, μη στεναχωριέσαι.

Ρεβέκκα: Μα πώς, δεν μπορώ… όσο σκέφτομαι πως είμαι μόνη φοβάμαι και στεναχωριέμαι περισσότερο.

Σάρα: Σε καταλαβαίνω. Να, θα δεις μαζί θα νικήσουμε τον φόβο.

Ρεβέκκα: Η μάνα μου έλεγε να πιστεύω σε έναν ήλιο πάντα. Πού είναι όμως αυτός ο ήλιος τώρα που τον χρειάζομαι; Πού είναι; Τι μας ξημερώνει; Μήπως έσβησε;

Ελένη-Μαρία Σκόπη

 «Είμαι σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, εδώ και ένα μήνα. Από τότε που μετέφεραν εδώ από την Αθήνα, δουλεύω όλη μέρα, κάθε μέρα χωρίς διάλειμμα. Έχω ταλαιπωρηθεί αρκετά αλλά δεν πρέπει να παραπονιέμαι γιατί εγώ, σε αντίθεση με τον Ηλία, ζω.

Μόλις ήρθαμε στο στρατόπεδο μας χώρισαν σε άντρες και γυναίκες με παιδιά. Χθες είδα από μακριά τον πατέρα μου. Δεν το ρισκάραμε να μιλήσουμε γιατί οι Γερμανοί στρατιώτες μας είχαν περικυκλώσει. Αν σταματούσαμε τη δουλειά, ποιος ξέρει τι θα είχαμε πάθει.

Σήμερα είμαστε τυχεροί, μας έφεραν λίγη σούπα…» Άννα Στρούγγη

Σημείωση: Η τοπική εφημερίδα "Ταχυδρόμος" σε άρθρο της την Τρίτη 5/2/2019 αναφέρεται στη διδασκαλία του Ολοκαυτώματος στο Σχολείο μας.

https://www.taxydromos.gr/Topika/323194-xara-den-fernei-o-polemos-file-moy.html

Φωτογραφίες από τη διδασκαλία του Ολοκαυτώματος

Φωτογραφίες από την εκδήλωση μνήμης των θυμάτων του Ολοκαυτώματος Κυριακή 3/2/2019