Η Ελένη Δικαίου μεγάλωσε στην Νέα Ιωνία Βόλου. Με τη λογοτεχνία άρχισε να ασχολείται από τα μαθητικά της χρόνια.

Η Κέλλη είχε γεννηθεί σαν αγγελάκι της Αναγέννησης. Πίστευε πως ήταν όμορφη σαν τη γιαγιά Καλλιόπη. Μετά που μεγάλωσε όμως ευχότανε να μην είχε γεννηθεί με αυτό το «σκαρί», όπως το έλεγε ο παππούς. Το σκισμένο φόρεμα. Η ντροπή της μάνας της για εκείνη. Το Ρεζίλι. Όλα αυτά ήταν ο λόγος που ήθελε να γίνει μια «άλλη Κέλλη». Όταν το πέτυχε όμως, δεν της άρεσε τελικά. Δεν της άρεσαν όλα αυτά τα «δήθεν» γύρω της. Έτσι πήρε τη μεγάλη αποφαση...

Αυτό το βιβλίο μου άρεσε πολύ γιατί είχε ιδιαίτερη λογοτεχνική αξία. Μοιάζει λίγο με ημερολόγιο. Όμως βγάζει ένα πολύ σημαντικό συμπέρασμα: «Δεν πρέπει να προσπαθούμε να αλλάξουμε τον εαυτό μας. Παχουλός ή αδύνατος, αυτό που μετρά, είναι τι βρίσκεται στην καρδιά μας...»