Από τη Βυζαντινή Ιστορία...

Το 626 μ.Χ. ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Ηράκλειος, εκστρατεύει κατά των Περσών, όταν αιφνιδίως η Πόλη δέχεται επίθεση από τους Αβάρους. Στη Βασιλεύουσα βρίσκεται ο Πατριάρχης Σέργιος και ο Μάγιστρος Βώνος ως επίτροποι του ανήλικου γιου του Ηρακλείου. Στις 6 Αυγούστου οι Άβαροι κατέλαβαν την Παναγία των Βλαχερνών όπου ο Πατριάρχης λειτάνευσε την εικόνα της Παναγίας στα τείχη για να ενθαρρύνει το λαό της Πόλης. Τη νύχτα εκείνη, φοβερός ανεμοστρόβιλος, που αποδόθηκε σε θεϊκή επέμβαση, δημιούργησε τρικυμία και κατάστρεψε τον εχθρικό στόλο, ενώ οι αμυνόμενοι προξένησαν τεράστιες απώλειες στους Αβάρους και τους Πέρσες, οι οποίοι αναγκάστηκαν να λύσουν την πολιορκία και να αποχωρήσουν άπρακτοι. Τότε, κατά την παράδοση, όρθιο το πλήθος έψαλλε τον από τότε λεγόμενο «Ακάθιστο Ύμνο», ευχαριστήρια ωδή προς την υπέρμαχο στρατηγό του Βυζαντινού κράτους, την Παναγία, αποδίδοντας τα «νικητήρια» και την ευγνωμοσύνη του «τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ». Αξίζει να σημειωθεί ότι η ιστορική έρευνα αποδίδει τον Ακάθιστο ύμνο και σε άλλα παρόμοια γεγονότα που συνέβησαν στη Πόλη, χρόνια αργότερα. Πάντως η σύνθεση του ύμνου αποδίδεται στο Ρωμανό τον Μελωδό τον μεγάλο αυτόν υμνογραφο της Εκκλησίας μας.