Η ΣΤ΄ τάξη, την Παρασκευή 23/3/2018, με αφήγηση, θεατρικά, ποιήματα, τραγούδια και χορούς παρουσίασε τον αγώνα των Ελλήνων για ελευθερία μετά από μια δουλεία τετρακοσίων χρόνων. 

 Έπειτα από μια σκλαβιά που κράτησε 368 χρόνια, οι Έλληνες άρπαξαν τα άρματα αποφασισμένοι να πολεμήσουν ως το θάνατο για ν` αποχτήσουν την εθνική τους ελευθερία.

Ο αγώνας του εικοσιένα ήταν εθνικοαπελευθερωτικός. Ήταν όμως και αγώνας για μια καλύτερη ζωή.   Ο ιστορικός Πουκεβίλ γράφει:                                                                  

«Οι Έλληνες έχουν τους πιο μεγάλους εχθρούς ανάμεσά τους. Είναι οι κοτζαμπάσηδες, που κυλιούνται στα πόδια των Τούρκων και βασανίζουν σκληρά εκείνους που θα ‘πρεπε ν` αγαπάνε και να παρηγορούν».

Από τα πρώτα χρόνια της δουλείας οι Έλληνες δεν έπαψαν ποτέ να προσδοκούν και να ελπίζουν πως θα ξημέρωνε η μέρα της λευτεριάς. Στην αρχή, τις ελπίδες τους αυτές τις στήριξαν στους ξένους.

Οι προσδοκίες τους όμως διαψεύστηκαν. Η Γαλλική Επανάσταση, ενώ στην αρχή έκανε τους σκλαβωμένους Έλληνες ν` αποχτήσουν θάρρος, στο τέλος έσβησε τις ελπίδες τους. Την ίδια απογοήτευση ένιωσαν από τα αποτυχημένα επαναστατικά κινήματα, που έγιναν με την υποκίνηση της Ρωσίας, η οποία μετά την υπογραφή της συνθήκης του Κιουτσούκ – Καϊναρτζή, ξέχασε και τους Έλληνες και τις υποσχέσεις που είχε δώσει.

Οι Έλληνες μείνανε και πάλι σκλάβοι, αλλά έμαθαν τούτη δω τη μεγάλη αλήθεια: «Η λευτεριά δε χαρίζεται. Η λευτεριά καταχτιέται!»

           Η αρχή του αγώνα...

• Στην Πελοπόννησο την 21η Μαρτίου, οι επαναστάτες κατέλαβαν τα Καλάβρυτα.
• Στις 22 Μαρτίου ο Ανδρέας Λόντος ύψωσε τη σημαία της επανάστασης στη Βοστίτσα, το σημερινό Αίγιο.
• Στις 23 Μαρτίου ο Παλαιών Πατρών Γερμανός στήνει στην πλατεία του Αγίου Γεωργίου της Πάτρας μια κόκκινη σημαία με μαύρο σταυρό και ορκίζει τους αγωνιστές.
• Την ίδια ημέρα ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, επικεφαλής πολλών άλλων αγωνιστών, απελευθέρωσαν την Καλαμάτα και κήρυξαν την επανάσταση στον ναό των Αγίων Αποστόλων.

        Η Επανάσταση στο Πήλιο

• 10 του Απρίλη. Με κοινή συμφωνία στις εκκλησιές μετά το Χριστός Ανέστη οι Πηλιορείτες βροντοφώναξαν «Ελλάς Ανέστη».
• Την 1η Μαΐου, συγκεντρώνονται αρκετοί φιλικοί στο σπίτι του Γιάννη Δήμου στις Μηλιές και εκεί ο Αρχιμανδρίτης Γαζής τους διαβάζει τις οδηγίες που είχε στείλει η Φιλική Εταιρεία και εύχεται την «Ανάσταση του Γένους». Στις 6 Μαΐου εφτά Υδραίικα και Τρικεριώτικα πλοία, με επικεφαλής τον καπετάνιο Αναστάσιο Τσαμαδό μπαίνουν στον Παγασητικό κόλπο. Ο κόσμος ενθουσιάζεται και ξεσηκώνεται.
• Στις 7 Μαΐου 1821 ο Άνθιμος Γαζής υψώνει στην πλατεία των Μηλεών τη σημαία της Επανάστασης.
• Ο οπλαρχηγός Κυριάκος Μπασδέκης την ίδια μέρα στη Ζαγορά συγκεντρώνει με άλλους οπλαρχηγούς τους αγωνιστές και κατευθύνεται προς τον Βόλο.
• Στις 9 Μαΐου, όλα τα επαναστατικά σώματα του Πηλίου έχουν συγκεντρωθεί στο Βόλο. Επιτίθενται στο κάστρο του, όπου οι Τούρκοι είχαν κλειστεί θορυβημένοι. Η πολιορκία δεν πετυχαίνει.
• Ο επαναστατικός στρατός μεταφέρεται στην περιοχή του Βελεστίνου.
• Στα τέλη του ίδιου μήνα ο Δράμαλης πασάς της Λάρισας φθάνει με ισχυρές δυνάμεις στο Βελεστίνο. Σκορπά το ελληνικό στρατόπεδο και μετά τους πολιορκητές του κάστρου του Βόλου.
• Ο Δράμαλης καίει χωριά του Πηλίου. Η επαναστατική φλόγα όμως, των συμπατριωτών μας δεν θα σβήσει….

Συντελεστές της εκδήλωσης:

Μαθητές & μαθήτριες της ΣΤ΄ τάξης και οι δάσκαλοί τους: Κανελλόπουλος Αναστάσιος, Σκούρας Γεώργιος & Τσιμπλούλης Γεράσιμος

Υπεύθυνη χορωδίας: Παπαβασιλείου Κατερίνα, μουσικός

Διδασκαλία χορών: Μπούρα Μαρία & Νάνου Ιφιγένεια, γυμνάστριες